Rok 2018 upływa dla Regionalnego Centrum Kultur Pogranicza pod znakiem jubileuszowych uroczystości. 70 lat działalności,40 Krośnieńskich Spotkań Teatralnych, 18-stka artKina, 15 lecie Galicja Blues Festiwalu i 10 lat Regionalnego Centrum Kultur Pogranicza.
Na nasz Jubileusz przygotowaliśmy, nawiązując do naszej działalności, bardzo różnorodne wydarzenia. Były więc wielkoobsadowe i kameralne widowiska, zaprezentowaliśmy klasyczny balet i nowoczesne działania parateatralne, pokazaliśmy spektakle dla widzów dorosłych i najmłodszego odbiorcy. Rozpoczęliśmy koncertem zespołu Raz Dwa Trzy znacząco za tytułowanym „Ważne piosenki”. Razem z Państwowym Zespołem Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze” im. Tadeusza Sygietyńskiego zaśpiewaliśmy najpiękniejsze utwory nawiązujące do naszej tradycji, a z tancerzami z Ukrainy przenieśliśmy się w zaczarowany świat „Don Kichota”. Z zespołem Pablopavo i Ludziki zanurzyliśmy się w świat muzyki w połączeniu z doskonałym tekstem, z Andrzejem Smolikiem i Kevem Foxem odkryliśmy czym jest zderzanie konwencji oraz stylów, z grupą Mikromusic i Beatą Przybytek doświadczyliśmy, iż harmonia idealnie nadaje ostateczny kształt . Udaliśmy się w podróż do czasów dzieciństwa, za sprawą„Plastusiowego pamiętnika” w wykonaniu Teatru Nowego z Zabrza. Śmialiśmy się,ocierając łezkę nostalgii, podczas spektaklu „Aj Waj, czyli historie z cynamonem” Grupy Rafała Kmity. Gościliśmy, raz jeszcze, uwielbianych przez publiczność muzyków z Grupy MoCarta, obchodzących troszkę młodszy jubileusz 20-lecia działalności. Na koniec na naszej scenie zagościł wyjątkowy projekt VonZeit.
W listopadzie zaprezentowaliśmy widowiska teatralne w ramach 40 Krośnieńskich Spotkań Teatralnych. Przypomnieliśmy krośnieńskiej publiczności, po latach monodram „Kontrabasista”, w wykonaniu Jerzego Stuhra. Zaprezentowaliśmy też spektakl, który przez lata cieszył się największym zainteresowaniem widowi. „Szalone Nożyczki” w wykonaniu różnych zespołów teatralnych na krośnieńskiej scenie obejrzało w sumie ponad 6000 widzów.
Na zakończenie pokazaliśmy własne widowiska, które powstały w ramach amatorskiej działalności artystycznej.Koncert Jubileuszowy „Przebojem przez 70 lat” zaprezentowały Studio Piosenki SWING i Dziecięco Młodzieżowy Zespół Taneczny KLEKS. W koncercie wokalistom towarzyszyła grupa muzyczna pod kierownictwem Grzegorza Przepióry. Ostatnim wydarzeniem było widowisko „Kolory rytmów ”. Tym razem pomyśleliśmy o pokazietańca w wykonaniu grup baletowych i Zespołu Tańca Współczesnego STRECZ połączonym z cyfrową wizualizacją prac plastycznych. Muzycznie towarzyszyli nam Wojciech Gąbka, Jarosław Sereda, Jacek Ukleja i Aleksandra Porawska.
W piątek, 30 listopada odbyła się uroczystość jubileuszowa, w której udział wzięli obecni i byli pracownicy i współpracownicy oraz zaproszeni goście. Było wiele gratulacji, ciepłych słów i wspomnień. Grono pracowników RCKP otrzymało medale za wieloletnią służbę. Medale wręczyła pani Wicewojewoda Podkarpacki Lucyna Podhalicz.
Złotymi medalami uhonorowano AnnęGalert, Bożenę Karamon, Janusza Pelczara i Halinę Żurawską. Srebrne odznaczenia odebrali Alicja Chrzanowska- Truś, Dorota Cząstka, Zbigniew Długosz, Krzysztof Makuch, Grzegorz Malinowski, Halina Nowak, Anna Oberc. Medale Brązowe otrzymaliMałgorzata Baranowska-Mika, Paweł Fiejdasz, Anna Jakubik, Paweł Matelowski, RenataPełdiak, Iwona Penar, Paulina Szczurek, Joanna Topolska-Uliasz i SabinaWójcik-Grygolec.
Również 30 listopada, w obecności zaproszonych gości, władz oraz wszystkich pracowników RCKP, odsłoniliśmy tablicę upamiętniającą długoletnią działalność na rzecz krzewienia kultury w naszym mieście – pierwszego kierownika Domu Kultury „Górnika Naftowca” – Wiktora Łąckiego.
Ponieważ jubileusz to zawsze czas podsumowań, statystyk to i my policzyliśmy koncerty, spektakle, widowiska i imprezy plenerowe, seanse kinowe i warsztaty, podsumowaliśmy ilość widzów i uczestników, pomnożyliśmy godziny zajęć, policzyliśmy nawet schody w RCKP, a tych w naszych budynkach nie mało.
Nie zmierzyliśmy jednak tego co w naszej działalności najistotniejsze. Nie wymyślono bowiem takiej wagi, na której szalach można położyć wrażliwość artystyczną i wzrastający pracą talent, nie ma takiej skali według której moglibyśmy określić wskaźnik wartości spotkania z drugim człowiekiem i budzących się często na całe życie przyjaźni , nie ma takich norm, którymi moglibyśmy liczbowo wyrazić wzruszenie i zachwyt.
Byliśmy ze sobą 70 lat, w osobach, które pracowały i pracują do dziś, byliśmy i jesteśmy w rzeszy publiczności, która przez dziesięciolecia czyniła sensownym nasze istnienie, w tysiącach uczestników zajęć, dla których stwarzamy nowe przestrzenie artystycznego wyrazu.
Dorota Cząstka